Península de Osa.... waaw!

Na een 9 uur durende rit vanuit San Jose kwamen we toe in Puerto Jiménez. De straten zijn daar grindweggetjes en er is 1 'hoofdstraat'. Het is een minidorpje waar heel weinig te beleven valt maar ideaal als uitvalsbasis om de ongerepte natuur van het schiereiland te verkennen. En toch hebben ze een luchthaven... stel je voor! Dit is geen luchhaven zoals bij ons uiteraard maar een verharde weg van enkele 100 meter waar sportvliegtuigjes kunnen vertrekken en landen.

Met de colectivo bus gingen we Mata Palo gaan verkennen. Wij hadden gehoord dat de stranden daar prachtig zijn en voor onze eerste dag hadden we wel zin in een chill-dagje aan het strand.

De colectivo bus hadden we eerst niet herkend aangezien het eerder een truck was om vee te vervoeren. Na een uur in die truck, heen en weer geslingerd over 1 van de slechtste wegen in Costa Rica, werden we gedropt in de jungle, zijnde Mata Palo. Op zoek naar het strand dan maar. Na 1,5 uren door de jungle te wandelen, kwamen we eindelijk aan het strand. Geen kat te zien, ook geen mogelijkheid om even te gaan liggen... Wel adembenemend mooi en rustig! Onderweg naar het strand werden we verrast door de vele dieren. Het was een moeilijke keuze: kijk je naar de apen die boven je hoofd slingeren of naar de papegaaien die met veel lawaai overvliegen? Echt fantastisch!

Het Corcovado park staat bekend als het stuk Costa Rica dat het meest ongerept is. Je kan er enorme hikings doen en in het midden van de jungle in een ranger station overnachten om de dag nadien verder te hiken. Als niet-ervaren hikers gingen we op zoek naar een ervaren gids. Die vertelde ons dat de hikings enorm zwaar zijn. Wij kozen er dus voor om slechts 1 dag te gaan. Zo gezegd, zo gedaan!

Om 6u 's morgens opnieuw de colectivo bus op om na 2u aan te komen in Carate, een 'dorpje' bestaande uit 1 café. Het eerste deel was 3,5 km in de volle zon, op het strand. Onze tocht was nog maar begonnen of ik zag het al niet meer zitten. 'It was like dying a little.' Eens bij La Leona ranger station ging de tocht verder in het bos, zalig, die schaduw! En of we dieren gezien hebben? zeker en vast: scarlet macaws (van die rode papegaaien), kleurige pirussen, white-nosed coatis, miereneters, howler monkeys, white-faced monkeys, spidermonkeys, salamanders, vleermuizen, en voetsporen van puma's. Die kregen we helaas niet te zien. Onze gids, Nito, had zijn telelens mee. Op die manier konden we de dieren in close-up zien en dus ook in close-up vastleggen op foto. Fantastisch!

En dan de terugkeer... Alles opnieuw maar deze keer in sneltempo aangezien de laatste colectivo om 16u vertrok vanuit Carate. Afzien! Zweten! Het wenen stond me nader dan het lachen, maar, na 9 uren wandelen en 13 km,hebben wehet gehaald. Blaren op de voeten, geschuurde billen, een pijnlijke rug en een zware sinusitis maar vooral veel mooie herinneringen, gelukkig!!

Als afsluiter op het Península de Osa zijn we de laatste dag gaan fietsen. Op zoek naar mooie stranden. Playa Preciosa...heel mooi, ongerept, maar veel te warm. En de enkele schaduwplekjes onder de bomen waren reeds ingenomen door 25 slapende Costa Ricanen.

Morgen, zaterdag, nemen we de ferry naar Golfito en vandaar de bus naar Pavones, bekend om de langste linkse golf ter wereld.

Pura vida!

Greetz

Rik en Dorine