Hey you all,

Zoals echte backpackers het betaamt, keken we naar het publiek transport om vanuit Santa Teresa naar Tamarindo te trekken. In Tamarindo vieren we namelijk Kerstavond met vrienden uit België.

Helaas is het publiek transport op het Península de Nicoya niet zo optimaal: de reis zou 11uren duren en dan was er een dag verloren in Santa Teresa. Daarom kozen we voor een, weliswaar veel duurdere, shuttlebus naar Tamarindo. Wat een gemak: pick-up aan het hostel en afgezet aan het hostel...Waarom backpacken we nu weer??

Op 24 december kwamen we dus rond de middag aan en hadden we de taak op ons genomen om een goed restaurantje te vinden voor het Kerstmaal. Het is La Vita Bella geworden, op het 4e verdiep van een appartementsgebouw, waar je een mooi uitzicht had op Tamarindo en het strand. Kreeft, scampi, steak, witte en rode wijn... het was heerlijk en voor ons ook al even geleden dat we zo lekker gegeten hadden. Maar we hebben vooral genoten van het gezelschap. Geert, Gerda en Julie, nogmaals bedankt! Het was een super avond.

Tamarindo is de meest toeristische plaats in Costa Rica en na 2 maanden onderweg en alles te moeten regelen is het wel eens leuk dat al de mogelijkheden binnen handbereik liggen. Uiteraard was verblijfplaats, huren van een surfplank, eten en drinken er duurder maar daar hebben we oplossingen voor gevonden: goedkoop hostel (lees stoffig, het hostel lag aan een grindweg waar ademen moeilijk was door het stof ;-)), ontbijt en middageten zelf klaarmaken, pintjes kopen in de supermarkt en op het strand gaan drinken, ... We genoten van een week zon, zee, strand zonder al te veel inspanningen: relax, surfen, af en toe een goede cocktail en meer en meer Amerikaanse standaarden: sushi, tours, shuttles, sportbars, ... Als voorbereiding voor New York kan dit al tellen. Het surfen is daar vooral gericht op beginners. Het water ligt er vol met surf-leerlingen en het lijkt eerder op een attractie van 'water-botsauto's'.

De georganiseerde tour die we er gedaan hebben was een nachttour om de reuzeschildpadden op het strand te zien toekomen om hun eitjes te leggen. De eerste zagen we net vertrekken: een green pacific turtle, de tweede green pacific turtle had geen zin om haar eitjes te leggen, het zand was er te droog. Toen de gids en enkele Amerikaanse toeristen aanstalten maakten om te vertrekken, waren Rik en ikzelf eigenlijk de enigen met bezwaar. Op slechts 1 meter was er een leatherback turtle op het strand gekomen! De leatherback turtle is de grootste schildpad ter wereld: het beestje was 1,70 meter en woog tussen de 400 en 500 kilo. We zijn getuige geweest toen ze haar eieren legde en mochten deze zelfs aanraken. Dat was echt een unieke ervaring!

En dan dé ervaring: de overgang van 2009 naar 2010. Honderden mensen verzamelden op het strand rond verschillende kampvuren en tenten van locals met muziek. Iedereen stond er met een drankje in de hand af te wachten. En dan... de aftelling... deze gebeurde uiteraard in het Spaans, wat op zich al speciaal was. Om 00u barstte het feest los en enorm veel vuurwerk vloog ongecontroleerd als losgeslagen vuurpijlen de lucht in. Een mega-spektakel! Dansende mensen rond het kampvuur, zingen, over het vuur springen, ... Helaas geen champagne maar die Imperial smaakte ons ook best ;-) Nadien hebben we een kroegentocht gedaan: we gingen af op de goede muziek en hebben uiteindelijk de, naar onze mening, 3 beste bars van Tamarindo gedaan.

1 januari en de daaropvolgende dagen waren opnieuw gewone relaxte stranddagen: zonnen, surfen, lezen, ... Ook hebben we nog enkele keren afgesproken met Julie. Zij loopt voor 3 maanden school in Costa Rica en haar avontuur is hier net gestart! Super!

Op 3 januari vertrokken we richting San Jose, final stop. We hebben nog even van de gelegenheid gebruikt gemaakt om Doka Estate te bezoeken: 1 van de bekendste koffieplantages in de Central Valley van Costa Rica. Het is interessant te zien welk proces er voorafgaat aan ons dagelijks kopje koffie. Een weetje: bewaar je koffie in de ijskast, deze blijft dan veel langer vers ;-)

4 januari begon héél vroeg in de ochtend: 4u30 taxi op naar de luchthaven Santa Maria San Jose. De sjaal, muts en handschoenen in de aanslag om de vrieskou in New York te trotseren.

Ook hier nemen we met spijt in het hart afscheid van Centraal-Amerika. Costa Rica was great!