Op 7 februari vlogen we van Sydney naar Christchurch voor de start van ons Nieuw-Zeelands avontuur. Nieuw-Zeeland was lang een Britse kolonie maar heeft zijn naam te danken aan de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman die net geen voet aan land zette door een vijandige ontmoeting met de originele bevolking nl. de Maori's.

In Christchurch begon ons avontuur. We hadden het idee om Nieuw-Zeeland met de campervan te verkennen, fantastisch! Helaas hadden wij niet als enigen dat idee. Op elke website, in elk kantoor waren de betaalbare campervans allemaal verhuurd. Dan maar enkele dagen Christchurch verkennen. De stad is niet zo groot en dus wel gezellig. Er was 1 centraal plein waar de plaatselijke bevolking schaakte en waar uiteraard de kerk stond en enkele gedenktekens. We maakten een korte wandeling langs de winkelstraatjes en langs de 'Avon', de rivier die door Christchurch stroomt. Deze kan je afvaren in een kayak of je kan je laten vervoeren in een gondel zoals in Venetië. En ook de oude treinstelletjes die nog steeds gebruikt worden in het stadscentrum zorgen voor een gezellige noot.

Uiteindelijk heeft het visitorcenter in Christchurch, na 2 dagen, voor ons de laatste beschikbare campervan in Nieuw-Zeeland op de kop kunnen tikken en kon onze roadtrip toch beginnen. Met de 'ExploreMore' gingen we op weg.

Onze eerste bestemming was Akaroa: een havendorpje op de Banks Peninsula. Vanop de Hilltop had je een heel mooi uitzicht op de zee, de verschillende baaien, heuvels en bergen rondom. Eens opweg besef je pas de schoonheid van de natuur in Nieuw-Zeeland. Het dorpje zelf was heel klein en volgens ons een kruising tussen een Frans en een Zeeuws-Vlaams dorpje. De straatnamen waren er in het Frans gezien er contacten geweest zijn in het verleden met een Franse ontdekkingsreiziger.

We vervolgden onze weg naar Lake Tekapo. Lake Tekapo was onze 2e stop: het water van het meer is turquiose, echt speciaal. Het is zo fel van kleur door het sediment van de witte stenen in het water. Als daar dan de zon op schijnt heb je het effect dat we konden waarnemen: prachtig! Daar deden we ook onze eerste wandeling naar de top van Mount John. Op de top van die berg hadden de Nieuw-Zeelanders ook een astronomy observatory station met verschillende telescopen aangezien de lucht daar heel zuiver is. (flashback Hawaii ;-)) We genoten er nog van een lunch aan het meer alvorens we verder reden naar Aoraki/ Mount Cook National Park.

Er zijn enorm veel nationale parken in Nieuw-Zeeland waarvan dit er één is. Er zijn ook heel wat ski-gebieden die voor de alpine 'look' zorgen van de dorpjes. In Aoraki was er een public shelter waar we eindelijk eens konden genieten van een douche. Met de campervan heb je heel wat vrijheid en geraak je waar je maar wilt maar een douche wanneer je wilt is veel moeilijker. De douche was ijskoud!! Volgens ons was het zelfs gletsjerwater van de nabije gletsjer die door de leidingen stroomde! Maar met de nodige middelen konden we water opwarmen en zelfs de batterij van onze camera opladen. Dat is zeker nodig in een land als Nieuw-Zeeland. In Aoraki/Mount Cook hebben we een super wandeling gedaan. De bedoeling was een uurtje te gaan wandelen maar het draaide al snel uit op 4 uren. We gingen naar Hooker Valley en passeerde velden, liepen over 2 hangbruggen (met veel wind), zagen het grijze gletsjermeer van de Tasman gletsjer, ... Eens daar voorbij was het Mount Cook die met zijn 3754m hoogte het zicht opeiste. Wat een indrukwekkende wandeling!

Maar we moeten verder, Nieuw-Zeeland heeft nog zoveel te bieden. We reden richting Moeraki: bekend voor de enorme 'boulders' op het strand: rotsen die door erosie als reuzegrote knikkers op het strand verspreid liggen.

Maar uiteraard hadden wij graag wat wildlife gezien en dus reden we verder naar Otago Peninsula: hét wildlife paradijs in Nieuw-Zeeland.

We gingen er 'yellow-eyed' pinguins spotten, de meest bedreigde pinguinsoort ter wereld waar er maar een 2000-tal van overblijven. Ook zagen we regelmatig zeeleeuwen en zeehonden die gewoon op het strand liggen te slapen of aan het opvallen zijn op een rots wat verderaf. Enkele stranden op het Peninsula Otago zijn: Sandlfy Beach, Allans Beach, Pilots Beach, ...

Bij onze aankomst op Pilots Beach waren er heel wat mensen met camera druk in de weer. De oorzaak daarvan waren de albatrossen die er rondvlogen. De albatros is de grootste zeevogel met een spanwijdte van 3m. 'S avonds gingen we dan de blauwe pinguins opwachten, één van de kleinste pinguins die er bestaan. Die komen na een dag vissen in zee terug aan land om de jongeren te voederen. Net voor zonsondergang komen ze in groepjes uit de zee, verzamelen ze en keren ze in groepjes naar hun nesten op het land terug. Van enkele vrijwilligers kregen we de nodige eco-uitleg over de dieren. We moesten stokstijf blijven staan en een groepje van 3 pinguins passeerde op nog geen meter tussen de voeten van Rik en mij. Nice!

Als afscheid van het Peninsula Otago deden we de laatste dag nog een strandwandeling op Allans Beach. Daar kwamen we alweer een slapende zeehond tegen op het strand maar ook een baby pinguin die uit zijn nestje gevallen was! Het had nog donsveertjes op de rug! Maar we besloten ons niet te mengen in de natuur en gewoon even te kijken.

Na ons wildlife-avontuur trokken we richting Dunedin, een grotere stad enkele kilometers verderop om even te genieten van stadsleven. We liepen er door de winkelstraten en gingen zwemmen in het publieke zwembad (eerder voor de douche dan voor het zwemmen). Op die manier konden we er opnieuw tegen om met de campervan verder richting natuur te trekken nl. The Catlins.

Sweet as...

Rik en Dorine