Gisteren hebben we, met heel veel pijn in het hart, afscheid genomen van Pipa.

Pipa is een klein vissersdorpje ten ZO van Natal ontdekt door surfers in de jaren 70. Nu is dit uitgegroeid tot een plaats aan de noordkust van Brazilië waar surfers van over de hele wereld verzamelen. Het is bovendien een natuurreservaat waar dagelijks dolfijnen gespot worden en zeeschildpadden hun broedplaats hebben. We zijn er dan ook langer gebleven dan initieel gepland.

De Australiër, Nick, die we leerden kennen in Canoa Quebrada, raadde ons donderdagavond aan als reggae-avond in Pipa. Volgens de planning kwam dit ideaal uit. De reisroute was de volgende: de bus van Canoa Quebrada naar Aracatí, vandaar de bus naar Natal en van daaruit de laatste bus naar Pipa.

De bus naar Aracatí was mooi op tijd. De Hollandse eigenaar van de pousada waar we verbleven was echter niet goed op de hoogte van de vertrekuren van de bussen naar Natal. Het gevolg was dat we in Aracatí 2,5 uren moesten wachten. Daarbij kwam nog een uurtje vertraging dus dat was even, heel geduldig, op de tanden bijten. Aangekomen in Natal wilden we de laatste bus nemen richting Pipa. Maar toen we in het busstation aankwamen was de laatste bus helaas 20 minuten eerder vertrokken!!

Dan maar noodgedwongen op zoek naar een slaapplaats in Natal. Recht tegenover het busstation zagen we een hotel. Dit was ideaal om de volgende dag de eerste bus richting Pipa te kunnen nemen. Toch maar eerst even de kamer checken... en gelukkig hebben we dat gedaan!! Toen de stinkende, muffe geur vanuit de kamer ons tegemoet kwam en 2 kakkerlakken gretig onze richting uitliepen, was onze keuze snel gemaakt. Laten we toch maar een taxi nemen richting Ponta Negra (Z van Natal) en een deftig hostel zoeken. De dag nadien opnieuw richting busstation en op naar Pipa.

Wat hebben wij genoten van Pipa!

Surfen, op het strand chillen, wandelen door de gezellige straatjes, kuieren langs de winkeltjes die uiteindelijk allemaal hetzelfde verkochten, 's avonds een drankje in de Tribus-bar en uiteraard zwemmen bij de dolfijnen!

Praia de Golfinhos is de baai in Pipa waar bij laagtij dagelijks dolfijnen gespot worden. We stonden tot aan ons midden in het water en zagen op een 10-tal meter dolfijnen in de golven naar ons toespringen. Slechts 20 mensen stonden in het water en begonnen te joelen als de dolfijnen zich lieten zien! Helaas kon je niet naar hen toezwemmen en kwamen ze slechts tot op een veilige afstand. Het was wel een superervaring! We zijn zelfs 2 keer naar dat strand gegaan om de dolfijnen te kunnen bewonderen!

Simon, de Hollander uit Engeland, die we eerder in Canoa Quebrada hadden ontmoet, logeerde in Pipa in de pousada van een gekke Amerikaan. We werden daar uitgenodigd voor een supergezellige bbq (de electriciteit was voor enkele uren uitgevallen en het was dus met kaarsjes te doen) en leerden super toffe mensen kennen waar we nadien nog een stapje mee hebben gezet. Ook de eigenares van de Tribus-bar, Macia en haar vriend Frank waren top! Zij regelden ook de buggytrip voor ons door de duinen en langs de mooie kustlijn ten Z van Pipa. Super genieten en adrenaline ten top als je de steile duinen afracet!

Ons eerste hostel Sugar Cane stelde niet veel voor en dus switchten we al snel naar een HI Hostel: zaaaalig!!! mooie kamer, heel rustig, zwembad, plasma tv (en dus eindelijk Topgun gezien) en een openluchtkeuken in de tuin. Daar hebben we vooral camarao (scampi) klaargemaakt. In de omgeving van Pipa zijn heel veel scampi-kwekerijen en dus zijn ze goedkoop te verkrijgen. Het was echter niet gemakkelijk ze te vinden in de supermarkt maar de man van de supermarkt stuurde ons een donker straatje in en we kwamen terecht bij een oud vrouwtje. Haar diepvries zat overvol met zakken scampi van 1 kg. We voelden ons net op de zwarte markt! Camarao met tomaat en room, camarao gegrild, camarao met ajuin en look, ... We hebben er dan ook enkele dagen van kunnen eten! Voorlopig liever even geen camarao meer voor ons!

Hoewel Pipa iets toeristischer is, hebben we er super genoten en plaatsen we het in onze top 3 van Brazilië.

Na bijna een volledige week in Pipa, was het moment er om afscheid te nemen. Het was echter een eerder negatief gevoel: we konden gerust nog dagen, zelfs weken langer blijven! Maar onze planning roept, laatste stop: Olinda/Recife. Geen strand meer (gevaar voor haaien), wel veel cultuur, koloniale gebouwen, huisjes en kerken, ...

Dus op naar Olinda voor de laatste dagen Brazilië.

Greetz

Rik en Dorine